Przeglądając internet można znaleźć w nim odnośniki do stron małych grup osób, które twierdzą, że są katolikami, jednakowoż podążających za różnymi samozwańczymi „papieżami”. Jedną z takich grup są nowi zwolennicy tzw. „tezy o Sirim” posiadający własnego „papieża Grzegorza XVIII”, będącego następcą „papieża Grzegorza XVII”.
Podejmując ten temat musimy jednak pamiętać, że, po pierwsze, zgodnie z intencjami jej pierwotnych autorów, teza ta nigdy nie była rozpatrywana jako ,,prawda absolutna”. Traktowano ją właśnie jako tezę ze względu na brak możliwości jej udowodnienia za pomocą konkretnych dowodów. Po drugie,, teza ta nie znajduje swojego potwierdzenia jako fakt teologiczny, moralny lub historyczny.
W tym jednak miejscu nie mamy na myśli tych wcześniejszych teoretyków, lecz osoby odpowiedzialne za powstanie siedemnascie lat później nowej ,,gałęzi” tej tezy. Tezy uznanej we wcześniejszym okresie przez jej autorów za niemożliwą do udowodnienia.
Ci nowi teoretycy twierdzą, że podczas konklawe papieskiego w 1958 roku kardynał Giuseppe Siri został wybrany na papieża już pierwszego dnia, tj. 26 października, i przyjął imię „Grzegorza XVII”. „Argumentują”, że Kardynał został faktycznie wybrany na papieża, ale jego wybór został stłumiony, co doprowadziło do wyboru Angelo Roncalliego, który został „Janem XXIII”. Według zwolenników tej „tezy” kardynał Siri pozostał „prawdziwym papieżem”, któremu utrudniano pełnienie tej funkcji aż do jego śmierci w 1989 roku.
Ważnym jest podkreślenie, że „teza o Sirim” opiera się na jednym kluczowym punkcie: kwestii „białego dymu”, który wylatywał z komina Kaplicy Sykstyńskiej na krótki czas około godziny 18:00 w dniu 26 października, zanim jego barwa zmieniła się na czarną. Zgodnie z tą „tezą” biały dym oznaczał wybór kardynała Siriego, a zmiana jego barwy – moment unieważnienia decyzji podjętej przez uczestników konklawe.
(Przepraszam, ale widzenie w dymie imienia osoby, która została wybrana na papieża wygląda raczej jak odczytywanie przepowiedni pogańskich wyroczni).
Ponadto ci teoretycy rozpowszechnili kolejną legendę, wymyśloną przez jednego „bardzo ważnego” kapłana po śmierci Kardynała (Problemem tej legendy jednak to, że ten „bardzo ważny” ksiądz jest jedynym „świadkiem” „tajnego papiestwa” kardynała Siriego), która pojawiła się na stronach internetowych „nowych teoretyków” w 2005 roku, czyli wtedy, gdy kardynał Siri i osoby zaangażowane w jego ,,papiestwo” już nie żyły. Nic więcej nie trzeba tutaj dodawać, ponieważ legenda zaprzecza zasadzie podanej nam przez Pismo Święte: „W ustach dwóch lub trzech świadków każde słowo stanie” (2 List do Koryntian, 13: 1).
Prywatne opinie księdza Malachi Martina (23 lipca 1921-27 czerwca 1999) i księdza Charlesa Roux’a (12 grudnia 1914-8 sierpnia 2014), wykorzystywane przez zwolenników ,,tezy”, również nie mogą być użyte jako dowód, ponieważ obaj księża nie byli obecni na wspomnianym konklawe, a zatem nie wiedzieli, co wydarzyło się w czasie jego trwania (Ks. Malachi Martin był gościnnym komentatorem stacji telewizyjnej CNN podczas relacji na żywo z „duszpasterskiej” wizyty „Jana Pawła II” w Stanach Zjednoczonych w dniach 4-8 października 1995 roku, a w ostatnich latach przed śmiercią został przyjęty na prywatnej audiencji przez „Jana Pawła II”. Ks. Charles Roux był również aktywnym członkiem Vaticanum II. Obaj byli duchownymi Vaticanum II odprawiającymi msze una cum z „papieżami” Vaticanum II).
Spójrzmy na nauczanie Kościoła o wyborze papieża
CANONICAL ELECTIONS, Dysertacja autorstwa DANIELA M. GALLIHERA, O.P., J.C.L.:
„W dniu 25 grudnia 1904 r. Pius X opublikował konstytucję„ Vacante Sede Apostolica ”, w której określił obecny tryb papieskich wyborów, a jednocześnie zlikwidował wszystkie poprzednie przepisy w tej kwestii, z wyjątkiem tego, co zawierała jego poprzednia konstytucja” Commissum Nobis ”oraz w Leo XIII„ Praedecessores Nostri ”.
„Wszyscy są jednakowo zaprzysiężeni do zachowania tajemnicy w odniesieniu do tych rzeczy, które odnoszą się do wyborów pod rygorem ekskomuniki ipso facto poniesionej”.
„Karty do głosowania są liczone, weryfikowane przez rewizorów i palone w obecności kardynałów”. (1)
A COMMENTARY ON THE NEW CODE OF CANON LAW WIELEBNEGO P. CHAS. AUGUSTINE:
„Karty do głosowania muszą zostać spalone”. (2)
Spójrzmy na inny „argument” z arsenału nowych zwolenników nowej „tezy o Sirim”:
- Watykańskie ogłoszenie radiowe, że papież został wybrany.
Nie dziennikarz radiowy, ale kardynał diakon z balkonu Bazyliki Św. Piotra ogłasza imię nowego papieża:
„Jeśli kandydat otrzymał dwie trzecie głosów, kardynał dziekan podchodzi do nowo wybranego papieża i pyta go, czy zaakceptuje wybór i pod jakim imieniem chce być znany. Jeśli się zgodzi, powstają wszyscy kardynałowie, a zadaszenia wszystkich krzeseł są opuszczone, z wyjątkiem baldachimu papieża, który jest prowadzony za ołtarz, gdzie jest ubierany w szaty papieskie. Gdy zajmuje miejsce na papieskim krześle kardynałowie składają mu pierwszy hołd całując jego stopę, a następnie rękę; oni z kolei otrzymują pocałunek pokoju. Kardynał dziekan kładzie na jego palcu Pierścień Rybaka. Po tych ceremoniach starszy kardynał diakon przechodzi na balkon Bazyliki św. Piotra stojącej naprzeciw wielkiego placu, a następnie ogłasza zgromadzonej rzeszy radosną nowinę o wyborach. Lud następnie wkracza do wielkiej bazyliki, gdzie z podwyższonej loggii nowy papież udziela pierwszego Apostolskiego Błogosławieństwa Urbi et Orbi - miastu i światu.” (3)
Wiadomo, że 26 października 1958 roku nic takiego nie stało się z kardynałem Giuseppe Sirim.
Wnioski:
Kiedy teoretycy ,,tezy o Sirim” twierdzą, że wiedzą, co wydarzyło się na konklawe w 1958 roku nie można im wierzyć, ponieważ:
- Nie mogą znać sytuacji wewnątrz konklawe, ponieważ nie uczestniczyli w wyborach;
- Nie mieli bezpośredniego kontaktu z głosującymi kardynałami;
- Kardynałowie-wyborcy, z którymi teoretycy nie byli w bezpośrednim kontakcie, byli zaprzysiężeni do zachowania tajemnicy w odniesieniu do tych rzeczy, które odnoszą się do wyborów pod rygorem ekskomuniki ipso facto, nie mogli zatem udostępniać informacji nikomu;
- Legenda „VIP”-kapłana pojawiła się na stronach internetowych nowych teoretyków w 2005 roku, gdy kardynał Siri i osoby zaangażowane już nie żyły;
- „Teza o Sirim” oparta na „argumentach dymnych” jest po prostu „tezą dymną”;
- Kardynał Siri nie został wybrany papieżem; od 26 października 1958 roku do 2 maja 1989 roku był biskupem Novus Ordo, który publicznie przyjął autorytet czterech „papieży” Vaticanum II, „Jana XXIII”, „Pawła VI”, „Jana Pawła I” i „Jana Pawła II”
Dlatego „teza o Sirim” jako „teza dymna” nie jest prawdą i musi zostać odrzucona jako mit, który nie ma nic wspólnego ani z wiarą katolicką, ani z historyczną rzeczywistością.
o. Valerii
Bibliografia:
(1) (3) CANONICAL ELECTIONS
Dissertation
SUBMITTED TO THE FACULTY OF THEOLOGY OF
THE CATHOLIC UNIVERSITY OF AMERICA
IN PARTIAL FULFILLMENT OF THE REQUIREMENTS
FOR THE DEGREE DOCTOR OF CANON LAW
By DANIEL M. GALLIHER, O. P., J. C. L.
Catholic University of America
1917
Nihil Obstat: +THOMAS J. SHAHAN, S. T. D., Censor Deputatus.
Imprimatur: +M. CARD. GIBBONS, Archiepiscopus Baltimorensis.
Approbatio Ordinis
Nihil Obstat:
FR. JOSEPHUS KENNEDY, O. P., S. T. M.
FR. AUGUSTINUS WALDRON, O. P., S. T. M.
Imprimatur: FR. RAYMUNDUS MEAGHER, O. P., S. T. L., Prior Provincialis.
The Rosary Press, Somerset, Ohio
1917
pp. 104-107
(2) A COMMENTARY ON THE NEW CODE OF CANON LAW
By THE REV. P. CHAS. AUGUSTINE, O.S.B., D.D. Professor of Canon Law,
VOLUME II, Clergy and Hierarchy (Can. 160) pp. 117-119
B. HERDER BOOK CO. 17 SOUTH BROADWAY, ST. Louis, Mo.
AND 68 GREAT RUSSELL ST. LONDON, W. C. 1918
CUM PERMISSU SUPERIORUM
NIHIL OBSTAT Sti. Ludovici, die Sept. 7, 1918. F. G. Holweck, Censor Librorum.
IMPRIMATUR Sti. Ludovici, die Sept. 8, 1918. +Joannes J. Glennon, Archiepiscopus, Sti. Ludovici.
Tłum. Paulo
|
